domingo, 7 de enero de 2018

KRONIKA MIRANDAOLA OLENTZERO 2017-12-03

EUES


KRONIKA OLENTZERO MIRANDAOLA

Aurtengo bigarren irteerak, irailetik erreserbatua, Legazpira eraman gintuen. Mirandaolako Burdinolara hain zuzen ere Olentzero ikusteko.

Eman ziguten aukera bakarra abenduak 2a, larunbata, eta bi txandatan: 18,00retan eta 19,00retan izan zen. Hori dela eta zalantzan egon ginen, egiteko ala ez. Beste urteko esperientziak antolakuntza gogorra eta neketsua izaten zela esaten zigun baina beste aldetik familiek, batez ere Harri Berrikoek, asko eskertzen duten irteera zen. Aurten gainera ilunduta egongo zen eta ezin izango genuke hainbeste gozatu baina tira edozer geure mendizale txikien ilusioa areagotzeagatik.

Hala ere, eta suposatzen genuen bezala, gehiegizko kopurua bete genuen, 140 kide eta zorionez inor ez zen bisitarik geratu. Hala nola ere taldeak osatu genituen.

Ohitura ez galtzearren, eguraldia ere geure irteeretan beti presente. Oraingoan alerta laranja-egoeran geunden elurra zela eta, eta minuturo aritu behar izan genuen errepideen egoeraren berri ematen. 40 zm. Altuerako elurra asko da geure familientzat… baina aldi berean oso erakargarria ere.

Egia esateko Olentzero elurrez inguratua ikusteak xarma zuen ere. Arazoa zen bertan bera utziz gero ezin zela atzeratu beste egun baterako. Data guztiak hartuta baitzeuden horrelako talde handi batentzat. Beraz aurrera ala geldiarazi hortxe zegoen koska.

15,00etan azkenik errepideak garbi garbi zeudela esan ziguten eta trenean joateko arazorik ez…. Beraz, harantz abiatu ginen, ilusioz beteta, eskutitzak soinean eta hotzetik babesteko arropa aproposenarekin.


Eta egia esateko, hainbeste atsekabek eta kezkek pena merezi izan zuten. Horrelako leku magikoa eta elurtuta Gabonekin lotzen dugun geure ametsetako munduan murgildu gintuen…

Itxaronaldia zein urduritasuna berehala pasa zitzaizkigun elurreko panpinak eta bolak egiten, jolasten…. Batzuentzat gainera lehenengo aldia ikusten zutela! Zoragarria benetan!!

Bisita Museoan hasten zen non geure gida gazteak, erraztasunez eta interes handiarekin ikatza eta Olentzeroren istorioa kontatu zigun.

Jakinaren gainean ez bageunden Olentzero ikazkina da. Bai, bai, ikazkina, barbakoetan erabiltzen den bezalakoa… Eta nola sortzen da ikatza? Ba makil/enbor handi bat sartu behar dugu lurrean eta haren inguruan enbor asko kokatu sumendia izango balira bezala, txondorra hain zuzen ere. Zer gertatzen da orduan sua pizten badugu? Ikatza sortuko al da?... ba ez. Sua piztuko bagenu San Juan sua sortuko genuke, besterik ez. Ikatza sortzeko txondorra belar eta lokatzez egindako nahaste batekin estali behar dugu. Behin estalita, azpitik piztu eta pixkanaka pixkanaka erreko denean…. Magia! Egurra ikatz bihurtzen da.


Momentuz dena argi. Baina orduan Olentzero ikazkina bada… zergatik ekartzen dizkigu opariak? Hona hemen kontatu ziguten istorioa…. Olentzero mendian bizi da bere astotxo Napoleonekin.

Egun batean Napoleon eztarriko minez gaixotu egin zen eta Olentzerok ezin izan zuen herrira jaitsi. Herriko haurrek Olentzerori lagundu nahi izan zioten eta Napoleon sendatzeko eztiz eta belarrez egindako kataplasma batekin bertaratu ziren Olentzeroren etxean. Kataplasma eraginkorra izan zen eta Napo sendatu egin zen. Haurren jokabidea eskertzeko Olentzerok eta Mari Domingik haien magia erabiltzea erabaki zuten Euskal Herriko ume guztiei opariak bidaltzeko.
Baina magikoak izan arren ezin dugu nahi dugun guztia eskatu, bestela norbait geldituko litzateke oparirik gabe eta hori ez dago batere ondo.

Esan zigutenez Olentzerori ongi jatea gustatzen zaio… baina denetatik. Hau da utz diezaiokegula fruta, pila bat gustatzen zaiona, eta ez esnea eta gailetak bakarrik. Napoleonentzat, berriz, belarra eta azenarioak eta Mari Domingirentzat, antolatzailea izanda, edozer gauza… (Ferrero Rocher bat, adibidez).

Eta kontakizuna barneratuta burdinolaren (burdina egiten den lekua) kopiara hurbildu ginen. Bertan Burdintxok egiten du lan, burdina egiten noski. Burdina galdatzeko ikatz pila, pila behar du. Horregatik du Olentzero lagun mina. Gaua izan arren gurekin abiatu zen elurretara ea Olentzero ikusten genuen…

Harantz abiatu ginen ba, esku-argiarekin, irrist egin gabe Olentzeroren bila… Zirrara ezin eutsiz, urrutitik argi bat ikusten zen… Burdintxok Olentzero zela eta deitu behar geniola azaldu zigun… Geure txikitxo guztiak oihuka hasi ziren, noski. A ze potentzia!!



Eta hor zegoen, zaku eta makilarekin eta imajinatzen genuen bezain magikoa Oso une hunkigarria non geure txikitxoen begiek esku-argiek eta ilargiak baino gehiago argitzen zituzten. Zoragarri, magiko, ederra eta ahaztezina benetan.

Olentzerok hotzetik babesteko Burdintxok lan egiten duen Burdinolara sartzen gonbidatu gintuen. XV. Mendeko harriz egindako eraikin zoragarria. Olentzero lehenengo sartu zen eta Burdintxok gidatuta eta eskailera batzuk jaitsita Olentzero aurrez aurre ikusteko aukera izan genuen.

Haur bakoitzak eskutitza, batzuk txupetea ere, eman ahal izan zioten, berarekin hitz egin eta baita argazkia atera ere.
Olentzero oso maitekorra, geure txikiak bakarrik begiratuta bazekien zein zen bihurriago. Oso jatorra zen eta Mari Domingi, etorri ezin zutenen eskutitzak jasotzera, ikastolara bidaliko zuela agindu zigun. Eta laster ikusiko gintuelakoan agurtu gintuen.
Burdintxok gaztaina erreta eskaini zizkigun… eta parke elurtuta gurutzatuta bukatu zen geure bisita.

Laburbilduz, espero dugu gozatuko zenuten bisita zoragarri eta ahaztezina!

Hurrengo irteera Otsailak 11ean izango da, non ASPANOGI-ren (Gipuzkoako Haur Minbizidunen Guraso Elkartea) aldeko “ipar-martxan” parte hartuko dugun.


OHARRA:
Gogorarazi nahi genizueke whatsappa-taldean jende askok hartzen du parte eta Krakoletako irteerei buruzko informazio jasotzeko soilik erabili behar dela. Beraz, goazen beste edozein iruzkin baztertzera, arren, nahasteak saihesteko eta taldea ez gogaitzeko.
Oso zaila da hain talde handia kudeatzea baina denon laguntzarekin lortuko dugu.
Antolakuntza-taldearekin harremanetan jarri nahi izanez gero zuzen duzue email bat honako helbidera krakoleta@gmail.com, edota mezu pribatua bidali whatsappez, mesedez.




No hay comentarios:

Publicar un comentario